Tato, tato co ty na to ?
W kinematografii temat ojcostwa jest poruszany rzadziej od macierzyństwa. Należy jednak podkreślić, (szczególnie w tym dniu) jak ważne w życiu jest posiadanie ojca, który będzie uczestniczył w wychowaniu dziecka, wywierając duży wpływ na jego rozwój w różnych dziedzinach.
Obecny wizerunek taty stanął wobec nowych wyzwań. Po 1945 roku, ojcowie powrócili do swoich domów jako obcy ludzie w stosunku do swoich dzieci, wychowywanych przez samotne matki. Z ojca- wojownika zamieniali się
w ojca- wychowawcę. Tata stał się przyjacielem dziecka, kompanem rozmów i wspólnych zabaw. Poniżej przedstawiamy Wam (według nas) najważniejsze Wizerunki Ojca ukazane w filmach XX i XXI wieku.
w ojca- wychowawcę. Tata stał się przyjacielem dziecka, kompanem rozmów i wspólnych zabaw. Poniżej przedstawiamy Wam (według nas) najważniejsze Wizerunki Ojca ukazane w filmach XX i XXI wieku.
1. "Tato", reż. Maciej Ślesicki, Polska 1995
Przykładem ojca matkującego, który zastępując matkę stwarza swoim pociechom namiastki normalnego domostwa jest "Tato", Macieja Ślesickiego. Główny bohater- Bogusław Linda wciela się w człowieka walczącego o prawo nad swoją ukochaną córeczką.
Film ukazuję współczesny problem ojców, którzy po rozwodzie rzadko kiedy otrzymują pełne prawo opieki nad dzieckiem. W zdecydowanej większości w momencie rozpadu małżeństw, prawa rodzicielskie zostają przyznawane matce. Ciekawostką staje się napis na plakacie promującym film "Tato" :
"Łatwiej jest być prawdziwym mężczyzną niż prawdziwym ojcem..." Hasło ukazuję przemianę ojcostwa na przykładzie Michała, który pragnie uczestniczyć w życiu swojej córki Kasi. Angażując się w pełni w jej proces wychowawczy i intelektualny.
"Łatwiej jest być prawdziwym mężczyzną niż prawdziwym ojcem..." Hasło ukazuję przemianę ojcostwa na przykładzie Michała, który pragnie uczestniczyć w życiu swojej córki Kasi. Angażując się w pełni w jej proces wychowawczy i intelektualny.
2. "Sztuczki", reż. Andrzej Jakimowskiego, Polska 2007
Ojciec nieobecny występuje w polskiej produkcji Jakimowskiego. Ośmioletniego Stefka i jego starszą siostrę samotnie wychowuje matka. Stefek najmłodszy z dzieci nigdy nie rozmawiał z ojcem. Codziennie jednak widuje go rano na stacji kolejowej. Stefek pragnie, by tata do nich wrócił i chce ten powrót wynegocjować z losem, dając mu różne łapówki.
Ojciec sprawia wrażenie człowieka, niezdecydowanego i zagubionego. Podczas codziennych przesiadek do pracy rozpoznaje w chłopcu swojego syna. Po nocy przespanej na peronie dochodzi do rozmowy ojca z synem. Pełen niedopowiedzeń obraz reżysera kończy się słowami: „Nigdzie się nie wybieram, czekam na Ciebie…”, które są pierwszą rozmową ojca z synem oraz ostatnim dialogiem w filmie.
3. "Mój rower", reż. Piotr Trzaskalski,
Polska 2012
Polska 2012
Historia Piotra Trzaskalskiego to mały atlas po świecie mężczyzn. Trzy pokolenia dziadek, tata i syn spotykają się w domku nad jeziorem, gdzie poruszają tematy ludzkiej egzystencji. Na pierwszy rzut oka różni, lecz posiadający wiele wspólnych cech mężczyźni przez kilka dni poruszają wszystkie rodzinne niesnaski. Obraz trzech wspaniałych mężczyzn, oraz relacji między ojcem a synem.
"Mój rower" to dramat rodzinny z satyryczną nutką, w którym jedni umierają a drudzy odbudowują swoje relacje.
4. "Spadkobiercy", reż. Alexander Payne, USA 2011
Reżyser w filmie ukazuje nam obraz mężczyzny pochłoniętego pracą. Matt po wypadku żony, która zapada w śpiączkę musi przejąć obowiązki matki. Z początku sytuacja przerasta niedoświadczonego w sprawach kobiecych tatę. Córki nie przestrzegają żadnych zasad, ponieważ podstawowe normy nie zostały im wpojone przez rodziców.
Hawaje to szczyt marzeń nie jednego człowieka. W filmie Alexandra Payne, miejsce jawi nam się w nieco odmienny sposób. Dla ojca dwóch córek Hawaje to nie tylko lazurowe niebo, złoty piasek i wiecznie palące słońce. To problemy, troski i zmartwienia jakimi stawia czoło wiecznie zajęty, nie znający swoich pociech ojciec.
5. "W pogoni za szczęściem", reż. Gabriele Muccino, USA 2007
Autentyczna historia mężczyzny, który utopił swoje pieniądze będąc akwizytorem. Bohater jawi nam się jako pełen walki, determinacji ojciec pragnący jak najlepszego życia dla swoje synka. Chris, nie potrafi zbudować partnerskich relacji z żoną, często surowo podchodzi też do swojego dziecka. Jednak o wiele częściej reflektuje się silnym charakterem i wyszukanymi, przemyślanymi monologami.
"W pogoni za szczęściem" nie jest dziełem efektownym. Jego głównym atutem jest prawdziwa więź pomiędzy ojcem a synem. Oraz walka o sprawy ważne, zapewniające nam godne życie, pełne miłości i akceptacji.
Autor. A.S.
0 komentarze:
Prześlij komentarz